6 augustus, 18.15.

We hebben hier net een flinke stort bui gehad, de tweede van deze maand. Het is op zich wel lekker, want daardoor koelt het hier even een beetje(!) af. Wij hebben alweer veel te lang niets van ons laten horen. Dat komt doordat we een heel druk programma hadden afgelopen week. Wat we allemaal hebben gedaan zullen we jullie nu vertellen.

30-7

Zaterdagochtend moesten wij drie uur op de meisjes passen. Het klinkt heel wat, maar eigenlijk stelt het helemaal niets voor. Alles gaat hier vanzelf. Iedereen weet zijn taak. Zaterdagochtend wordt altijd het tehuis schoongemaakt door alle meisjes. Als dat klaar is hebben ze lekker weekend. Wel moet er nog huiswerk gemaakt worden. We hebben deze dag verder lekker gevolleybald en andere spelletjes gespeeld.

31-7

Zondagmorgen moesten we vroeg op, want we gingen naar de kerk. De meisjes kleden zich dan helemaal mooi aan. Er gingen ongeveer twintig meisjes mee. We gingen met een van de schoolbussen. We waren, zoals wel vaker gebeurd schijnt, erg aan de late kant. Toen we bij de kerk aankwamen renden alle meisjes naar binnen. Wij volgden een groepje meisjes, maar wij besloten om achteraan te blijven zitten. De kerk zat prop vol, vooral aan de ‘vrouwenkant'. In de ene helft van de kerk zaten alle mannen op bankjes, in de andere helft van de kerk zaten alle vrouwen op de grond. We werden door een heel oud vrouwtje aangesproken. Ze zei iets in het Tamil. Door haar gebaren begrepen we al snel wat ze bedoelde. Ze vond dat wij maar op de enige vrouwen bank moesten gaan zitten. Dit hebben wij vriendelijk afgewezen. De mensen vinden het raar dat wij ons gewoon tussen hen mengen en ons niet te goed voelen om ook op de grond te gaan zitten. De kerk was, zoals jullie ook op de foto's kunnen zien, ongelofelijk kitsch. Allemaal nep bloemen, een glimmende kazuifel en lelijke beeldjes. Omdat we laat waren hebben we een uur van de dienst bijgewoond. We hebben géén enkel woord verstaan! Dus langer had het wat ons betreft ook niet hoeven duren. We hebben vooral om ons heen gekeken en onze positie van zitten op de grond veranderd in staan en omgekeerd. Het was heel leuk om dit een keer mee te maken!

Toen we thuis kwamen hebben we ontbeten. Daarna zijn we lekker weer even ons bedje ingedoken. We waren gesloopt. We hadden namelijk vanaf de sportsdays tot aan toen niet echt tijd voor ons zelf gehad. 's Middags hebben we nog even gevolleybald. Uiteindelijk deden de twee KHO-KHO trainers ook mee. Dat vonden de meisjes helemaal geweldig.

1-8

Maandag zijn we naar ‘the town' gegaan. Het echte centrum is best een eindje hiervandaan. We gingen daar heen in een ‘share auto'. Dit is een uitvergrote rikisja die helemaal wordt volgepropt. Wij gingen met zijn viertjes, Maggy, Marije en wij. Als eerste hebben we The Meenakshi temple bezocht(zie foto's). Voordat we hier naar binnen mochten moesten we onze schoenen afgeven bij een speciaal gebouwtje. Dit zorgde ervoor dat we echt met blote voeten over straat moesten. Bij de ingang van de tempel werden onze tassen uitgebreid nagekeken. Ze wilde onze videocamera even bekijken en ze zeiden dat ik een foto moest nemen. Ze snapten niet echt dat het een videocamera was. Ze bleven, toen Lisanne dan maar een stukje filmde, zeggen ‘take a picture'. We hebben een rondje in het complex gelopen. Er waren helaas veel plekken waar wij niet in mochten, maar het was wel echt heel mooi. Al die kleuren! Toen we klaarwaren bij de tempel hebben we onze schoenen weer opgehaald en zijn we met een riksja naar het Thirumalai Nayakpaleis gegaan. Voor dit paleis hebben we bij een mannetje wat kaarten gekocht. Hier was een heel oud vrouwtje, dat ook kaarten verkocht, niet zo blij mee. De man en vrouw kregen ruzie. Het oude vrouwtje deelde zelfs een klap uit. Waarop zij weer geduwd werd. Hierdoor viel haar bril van der hoofd. Ook iedereen er omheen ging zich ermee bemoeien. Om ze allebei blij te maken hebben we bij het oude vrouwtje toch ook maar een pakje kaarten gekocht voor 20 rp. Dat is dus echt helemaal niets, namelijk ong. 30 eurocent. Het paleis was mooi. Het staat bekend om zijn duizend zuilen(zie foto's). Aan onderhoud doen ze hier niet echt dus dat is wel zonde. Als laatste zijn we naar het Gandhi museum geweest(zie foto's). Als laatste wilde Maggy ons het busstation laten zien. In India reizen heel veel mensen over lange afstand met de bus. Die bussen worden allemaal echt helemaal volgestouwd. Het is leuk om te zien dat er zoveel bussen staan die allemaal een lange reis gaan afleggen, allemaal naar andere steden. Vanaf het busstation zijn we met de ‘musicbus' naar huis gegaan. Helaas ging het allerlaatste stukje pas de muziek aan, maar we hebben ons vermaakt!

Op de terug weg hebben we nog eventjes wat spulletjes voor de meisjes gekocht. We hebben een kleurboek gekocht en kleurpotloden. Daarna hebben we meteen even 100 kopietjes gemaakt. Ook zijn we op wc-rollen jacht gegaan. Helaas zonder succes. Een mannetje zou ze voor ons bestellen en we konden ze de volgende dag ophalen.

2-8

Dinsdag moesten we vroeg op, want we zouden om 8.15 vertrekken naar Theni. We gingen hierheen om drie projecten van de Sevai Society te bezoeken. We gingen met Marij, James (de coordinator van het kindertehuis) en nog iemand van de Sevai Society. Theni is vanaf hier 2,5 uur rijden. Dat is voor hier echt een afstand van niets. James had een auto gehuurd. Hoe verder we weg reden uit de stad hoe mooier en groener de omgeving werd. We reden alleen op kleine wegen door kleine dorpjes, verder was het groen. Deze kant van India hadden wij nog niet gezien. We waren eigenlijk alleen nog maar in steden geweest. We reden tussen de bergen door en op een gegeven moment reden we op een hobbelweggetje door allemaal rijstvelden. Het was écht heel mooi. Mar vond het zelfs zo mooi dat ze ervan moest overgeven. Eenmaal in Theni aangekomen reden we achter een kudde koeien aan naar de eerste school die we gingen bezoeken, The Benedict Matriculation School. Toen we het terrein op reden stonden er een paar kinderen ons op te wachten om ons te kunnen ontvangen. We kregen alle drie een mooie sjaal omgeslagen(dat doen ze hier als eerbetoon) en een boeket. Ook werden er een paar andere rituelen uitgevoerd. Dit zou niet de laatste keer zijn voor deze dag! We kregen een achterlijk grote kokosnoot, met nogal veel kokoswater erin om weg te krijgen. Daarna gingen we een paar klassen langs. Ook bij deze school staat een hostel. Er zijn vier kleine gebouwtjes. Een is de kapel, een is het meisjeshuis, een is het jongenshuis en de laatste van de vier wordt (nog) niet gebruikt. In een van de huisjes was een vrouwtje bezig in een hele primitieve keuken(zie foto's). De school staat echt in een hele mooie omgeving. Uiteindelijk zijn we ook nog even op het dak gegaan. Daar was het uitzicht echt geweldig!!!!(zie foto's) Toen was het tijd om naar het volgende project te gaan. Het Mother Mary Home for the aged. Ook hier werden we weer warm ontvangen. In dit huis wonen 23 ouderen, waarvan 4 mannen. Hier hebben we uitgebreid geluncht. Wij moesten eerst eten. James schepte ons eten op. En vulde steeds alles aan enzo. Dit vonden wij een beetje een rare situatie. Toen wij klaar waren gingen de mannen pas eten. Daarna was het tijd om de oudjes te ontmoeten. We hadden, op verzoek van James, biscuitjes voor ze meegenomen. Hier waren ze heel blij mee. Daarna heeft James ons het tehuis laten zien en de bijbehorende kleine fruitteelt. Het laatste project wat we bezochten was het Saint Mother Theresa Skill Training Centre. Hier krijgen bijvoorbeeld vrouwen/meisjes naailes, zodat ze hier hun geld mee kunnen gaan verdienen. Ook worden hier computer trainingen gegeven en Engelse les. Achter dit gebouw wordt een nieuwe polytechnic school gebouwd. Hier gaat een 3-jarige technische opleiding worden gegeven op het gebied van civic, engineering en computer. Na dit bezoek zijn we teruggereden naar Madurai. We vonden het een erg leuke dag. Het was leuk om weer een andere kant van India gezien te hebben en te zien wat voor een goede dingen de Sevai Society doet!

3-8

Woensdag ochtend, toen de meisjes naar school waren, hadden we lekker even tijd voor ons zelf. 's Middags hebben we met de kleintjes gekleurd(zie foto's).

's Avond hebben we nog even onze bestelde wc-rollen opgehaald. En we hebben verf en wat lakens gekocht, zodat we die met de meiden kunnen beschilderen.

4-8

Donderdag zijn we met hetzelfde groepje als dinsdag naar Trichy gegaan om nog een project van de Sevai Society te bezoeken. De rit van hier naar Trichi duurt 1,5 uur. Deze keer reden we over wat grotere wegen. Ook bij deze school werden we weer heel erg hartelijk ontvangen. We gingen ook hier weer alle klassen rond. In elke klas die we binnen kwamen werd voor ons geklapt. In een klas deed de juf een dansje met de klas dat wij ook allemaal wel kennen, namelijk ‘de wielen van de bus gaan rond en rond'. Ze deed het heel enthousiast. In een andere klas stelde een meisje voor om een dansje te doen, de hele klas deed mee. Voor ons gevoel ging het hier allemaal best ontspannen aan toe. Er waren ook een paar mannelijke docenten, dat zie je op de Xavier school niet.. Bij deze school heeft de Sevai Society een nieuw kindertehuis laten bouwen, waar vanaf volgende week kinderen gaan wonen. Vanaf afgelopen week maken ze in dit kindertehuis lunch voor alle kinderen van de school(ong. 350). Daarvoor zijn echt immense pannen nodig(zie foto's). Dit doen ze zodat de ouders hun kostbare geld niet aan elke dag weer een lunch hoeven te besteden. En de kinderen sowieso goed te eten krijgen. Op deze school worden de lessen in Tamil gegeven. Dit merkt je wel meteen want de kinderen hebben veel meer moeite met de Engelse taal dan de kinderen op de Xavier school. We hebben daar geluncht. Het ging weer precies hetzelfde als dinsdag. Wij aten eerst en werden geserveert door de volwassen mannen. 's Avonds heeft Marjolein de enquete voor haar profielwerstuk laten invullen door vijftig meisjes. Lang niet alle vragen werden begrepen, maar we konden het met ze drietjes goed uitleggen. De vraag ‘Heb je wel een seksuele voorlichting gehad?' werd heel raar en grappig gevonden. Al helemaal toen ze erachter kwamen dat je dat in Nederland echt krijgt!

5-8

Gisteren(vrijdag) was dan eindelijk de dag om te van het ingezamelde geld te gaan shoppen voor de meisjes. Hiervoor moesten we weer naar ‘ the town' . Maggy ging met ons mee. Maar eerst moesten we onze kaarten posten. We namen de ‘musicbus' naar het postkantoor. Het mannetje daar had heel wat tijd nodig om voor 27 kaarten 3 postzegels te verzamelen. Maar het is hem gelukt! Toen konden wij aan de slag. Op iedere kaart moesten 3 postzegels die we zelf moesten scheuren en met een kwastje lijm erop moesten plakken.

Het shoppen was echt onwijs leuk. We zijn eerst naar een stofwinkel geweest, daar hebben we 90 handoeken en 90 dekens gekocht. We worden dan echt als weet niet wie behandeld. Er wordt een mannetje gestuurd om drinken voor ons te kopen etc.. We hebben daar best een tijdje boven in de winkel gezeten, want er moesten heel wat telefoontjes gepleegd worden om alles wat we nodig hadden richting de winkel te krijgen. Maar na een uurtje gezellig kletsen met de man van het winkeltje waren onze handoeken en dekens er en werden ze voor ons naar boven gedragen. We hebben onze aankopen daar gelaten, zodat we verder konden gaan met shoppen. Vanaf daar zijn we naar een paraplu winkel gebracht door een mannetje van de stofwinkel. Daar hebben we 25 paraplu's gekocht, zodat de kinderen niet drijfnat op school aankomen in het regenseizoen. De paraplu's moesten dus nog gemaakt worden. Wij mochten in de office zitten en daar zag je dus op een scherm heel veel mannetjes bezig met het maken van onze plu's. Dat zou nog wel even duren, dus toen zijn we naar een tassen winkel gebracht met een cycle riksja. De eigenaar van de paraplu winkel kwam achter ons aan om ons een goede tassenwinkel te wijzen. We hebben daar met veel moeite 85 tassen uitgezocht. We konden niet simpelweg voor elk kind dezelfde tas kopen, want het verschilt per jaarlaag welk formaat ze nodig hebben. En ook hadden ze van elke tas maar ongeveer 10 op voorraad. Het mannetje van de tassenwinkel had het alleen maar over merken en ‘ high quality'. Op een geven moment werden we alledrie helemaal gek van die vent! We hadden toen jammer genoeg pas 30 tassen uitgezocht.. Toen we de tassen hadden gekocht moetsen we wachten op de riksja met onze paraplu's die onze kant op zou komen doordat de mensen van de tassenwinkel contact hadden opgenomen met de parapluwinkel. Ook zou er nog een riksja komen waar wij in zouden gaan. In de riksja met paraplu's werden ook de tassen gedaan. Toen hebben we onze dekens en handdoeken opgehaald. Die werden door de twee mannetjes van de twee riksja's ook in de bagage riksja gepropt. We zijn toen op (slaap)matjes jacht gegaan. Allemaal onderleiding van het riksja mannetje, die was helemaal in zijn element. Nadat onze riksja-man wat had rondgevraagd kwamen we in een heel schattig winkeltje terecht. Hier hebben we 90 plastic slaapmatjes gekocht. Onze twee riksja-mannetjes hebben deze in de riksja erbij gepropt, terwijl wij nog wat kleine boodschapjes deden die op Maggi's lijstje stonden voor het kindertehuis. Dingen als snackboxjes voor de kleintjes en medicijntrommels. Daarna zijn we met de hele karavaan terug naar huis gegaan. Af en toe onderbrokken door een korte stop van de bagage-riksja, omdat er dingen waren verschoven. Toen we thuis aankwamen kwamen alle meisjes met stralenden gezichten naar de poort. Iedereen hielp met het uitladen van alle spullen. Wij zijn meteen aan de slag gegaan om voor ieder meisje een pakketje te maken met overal haar naam op. 's Avonds hebben we het gegeven. Ze hielden allemaal niet op met bedanken. Ze vroegen ons hun dankbaarheid aan iedereen die geld gegeven heeft over te brengen. Dus bij deze! Zaterdagnacht hebben ze voor het eerst allemaal op een matje gelegen. En maandag gaan ze allemaal met een nieuwe schooltas naar school.

Dit was het weer even voor nu!

With love,

Jo and Leez