Chennai, wat een reis! Ons eerste berichtje vanuit India schrijven wenu om14.15 lokale tijdop een zolderkamer midden in de stadbij de familie van Gracy.We zijn hier echt met open armen ontvangen!

Het begon met het afscheid op schiphol. Toen begon het ineens echt. Het afscheid was toch iets moeilijker dan verwacht, maar dit viel snel van ons af. Om 15.30 vlogen we naar Dubai. Bij het inchecken werd ons verteld dat Lindy betere plekken voor ons had kunnen regelen (nog bedankt hiervoor Lindy!!). Hierdoor werd de vlucht van zes uur een heel stuk aangenamer;) We hadden erg veel turbulentie. Het leek wel een achtbaan, maar wehebben het overleefd. En welanden keurig optijd in Dubai. We werden vanuit het vliegtuig met een bus naar de gate gebracht. De warmte kwam ons toen al op ons af. Het was 00.00 in Dubai en het was er 35 graden. Het vliegveld van Dubai is echtgigantisch! We hebben daar nog even lekker slecht gedaan bij de Mac. Om 2.00 uur was het alweer tijd om in te stappen. Vanaf het moment dat we de Gate in gingen lieten we de 'westerse wereld' echt achter ons. De vlucht van Dubai naar Chennai duurde ong4,5 uur. We even kunnen slapen. Om 8.45 landen we op Chennai. Hier kon het feest echt beginnen. We mochten ons melden bij de 'immigration'. We konden achter in een lange rij aansluiten. En we zagen voor ons vooral veel mensen waardbij de papieren werden afgewezen. Help dachten wij, als dit maar goed gaat... Maar wij als volleerd reiziggers (wij kunnen heel goed doen alsof) hadden natuurlijk alles goed op orde, zodat we met een vette kinpoog direct door konden naar de arrivals. Ook onze koffers waren aangekomen,opzich ook wel fijn. Buiten stonden een eindje verder optientallen mensen dringend achter hekken, wij waren even bang Gracy daar tussen te moeten gaan vinden. Maar gelukkig kwam er, nadat we twee stappen naar buiten hadden gezet, meteen al iemand op ons af met twee roosjes en een briefje met onze namen. Dit was Gracy. Alles ging dus nog steeds volgens plan. Wij volgden Gracy en haar neef met onze koffers, maar we wisten eigenlijk niet waar dit heen zou gaan. Uit eindelijk stapte de neef van Gracy ineen tuc tuc enwerd ons duidelijk dat we daarmee ons eerste ritje in India zouden gaan maken. Klein detail was dat onze koffers ook nog mee moesten, maar ook daar hadden zij aan gedacht. We mochten absoluut niet mee helpen, maar daar zullen we maar een beetje aan moeten wennen.Met detuc tuc scheurden we het verkeer in. Wat een chaos, het leek wel een film!! Iedereen toetert en rijdt kris kras over de weg, maar op een een of andere manier gaat het toch goed. Onder weg werden we meteen geconfronteerd met de grote verschillen hier. Aan de ene kant van de weg staat een splinter nieuwe showroom van Mercedes en aan de andere kant van de weg zie je een klein meisje met verscheurde kleertjes uit een hele vieze bak water staan te drinken voor een aantal huttjes.Na ongeenhalf uur crossen met de tuc tucsloegen we een paar zij straatjes in. Waar we uiteindeilik een steege in gingen.Hier was het huis van Gracy en haar familie. Haar moeder stond ons buiten al vrolijk lachend op te wachten. We werden binnen warm ontvangen door de rest van de familie. In dit huis leven vier generaties uit een familie samen. Onder andere Gracy, haar baby, haar man,haar moeder en haar opa en oma. Er werd meteen van alles voor ons geregeld. Heerlijke koude flessen water kwamen tevoorschijn, waar we inmiddels wel behoefte aan hadden. We dronken thee en daarna liet Gracy onze kamer zien. Het is heel leuk om te zien dat ze zoveel aandacht aan onze komst besteden. We hebben een lekkere kamer met een eigen badkamertje. Kortom, tussen deze lieve mensen en op deze plek kunnen wij het tot zondag wel uithouden! Het is hier nu inmiddels 15.25, we gaan aan het einde van de middag nog even op pad. En ergens avondeten.

Jullie horen snel weer van ons! We zullen ooknog foto's plaatsen.